WAAROM PLAST MIJN HOND BLOED?
De aanwezigheid van bloed in de urine van je hond wordt hematurie genoemd, het is een veel voorkomend symptoom bij honden en kan meerdere oorzaken hebben. Honden kunnen bloed plassen, maar dit betekent niet altijd dat het een diergeneeskundig noodgeval is.
Als je hond bloed plast is het echter wel belangrijk om te weten wat er mis kan zijn met je hond en te besluiten een afspraak met de dierenarts te maken. In dit artikel verduidelijken we enkele twijfels.
MIJN HOND PLAST BLOED: WAT IS ER MIS MET HEM?
De urine van honden heeft een min of meer intense geelachtige kleur en kan variëren afhankelijk van factoren zoals het urobilinegehalte (afbraakproduct van hemoglobine), de concentratie of de PH-waarde.
Niet alle variaties in de kleur van de urine zijn te wijten aan bloed en ze wijzen niet altijd op een ziekte.
Er bestaan andere pigmenten zoals myoglobine, bilirubine of voedingspigmenten die ervoor kunnen zorgen dat de kleur van de urine verandert.
Echter, de aanwezigheid van bloed in de urine op macroscopisch niveau (met het blote oog zichtbaar en met een roze, rode of bruine kleur) of microscopisch niveau, is meestal een pathologische bevinding. Als je hond bloed plast, is het raadzaam om zo snel mogelijk een specialist te bezoeken, vooral om mogelijke gevallen van trauma of obstructieve urologische aandoeningen te voorkomen.
Aangezien dat altijd een indicatie van een ziekte is, kun je de situatie het beste meteen door een specialist laten beoordelen.
OORZAKEN VAN DE AANWEZIGHEID VAN BLOED IN DE URINE
Hematurie bij honden kan meerdere oorzaken hebben, die meestal te maken hebben met het urogenitale of hemostatische stollingssysteem. In sommige gevallen kan het echter het gevolg zijn van secundaire systemische aandoeningen of onderliggende ziekten. De meest voorkomende oorzaken zijn:
Urinewegaandoeningen (urinebuis, blaas en urineleiders): ontstekingen en infecties van de urinebuis en blaas (urethritis, cystitis), stenen in de urinewegen (urolithiasis), neoplasieën (carcinoom en hemangioom), misvormingen/aangeboren afwijkingen (ectopische urineleiders) of trauma’s (klap/ongeluk).
Nieraandoeningen: infectieuze of parasitaire ziekten (Ehrlichiose, Leptospirose), ontstekingen van de glomerulus en het niermerg (glomerulonefritis, pyelonefritis), niertrauma, nierstenen (nefrolithiasis) of polycysteuze nierziekte.
Genitale aandoeningen: prostaatontsteking (prostatitis) en prostaathyperplasie, trauma, neoplasieën (overdraagbare geslachtstumor), bronst (pro-oestrus), ontsteking van de vagina (vaginitis), ontsteking van de baarmoeder (endometritis), purulente infectie van de baarmoeder (pyometra).
Hemostasestoornissen: diffuse intravasale stolling, hemofilie, intoxicatie door antistollingsmiddelen zoals cumarines (rodenticiden), geneesmiddelen (aspirine, antibiotica) enz.
VERSCHIJNSELEN DIE GEPAARD KUNNEN GAAN MET HEMATURIE
Afhankelijk van de oorzaak van hematurie (bloed in de urine), kunnen andere geassocieerde verschijnselen worden gevonden.
Bij hemostasestoornissen kunnen andere meer of minder uitgebreide bloedingen optreden op verschillende plaatsen van het lichaam, zoals neusbloedingen (epistaxis), petechiën op de huid en slijmvliezen of rectale bloedingen (hematochezia).
Plaatselijke urologische aandoeningen kunnen daarentegen gepaard gaan met tekenen en symptomen zoals pollakisurie (verhoogde frequentie van urineren), incontinentie of dysurie (moeite met of pijn bij het urineren), evenals koorts, pijn, apathie, braken en anorexie bij systemische aandoeningen.
Observatie van de frequentie en timing van hematurie kan waardevolle informatie opleveren om de bron van bloed in de urine van je hond te identificeren en zo gemakkelijker de diagnose te kunnen stellen.
Als de bloeding bijvoorbeeld optreedt aan het begin van het urineren is het goed mogelijk dat het urethraal of genitaal van oorsprong is. Als de bloeding optreedt aan het einde van het urineren, dan komt het waarschijnlijk uit de blaas. Als het echter tijdens het urineren plaatsvindt, kan het een nier- of prostaataandoening zijn of een hemostasestoornis.
Bloedingen waarvan bekend is dat de oorzaak een klap/ongeluk of een trauma is, zijn urgenter, vooral als de hematurie ernstig is.
Gebruikelijke diagnoses op basis van de volgende onderzoeken:
Anamnese en volledig lichamelijk onderzoek: observatie van het mondslijmvlies om de mate van anemie te beoordelen (bleekheid, verhoogde capillaire refill tijd) en de aanwezigheid van bloedingen op verschillende plekken die kunnen wijzen op een stollingsstoornis (coagulopathieën, intoxicatie etc.), nier-, blaas- en genitale palpatie (bij reuen palpatie van de prostaat).
Bloedonderzoek: hemogram om de mate van anemie (rode bloedcellen) te beoordelen indien aanwezig, bloedplaatjesfunctie (stolling) en andere leukocyten (witte bloedcellen) veranderingen, die wijzen op een infectie, samen met een biochemische analyse om de nierfunctie en andere onderliggende aandoeningen te beoordelen. Specifieke stollingstests kunnen in sommige gevallen ook zeer nuttig zijn.
Monstername voor urineonderzoek: In het ideale geval wordt de urine rechtstreeks uit de blaas verzameld door middel van een punctie of cystocentese om een steriel monster te verkrijgen, hoewel dit ook kan worden gedaan met andere technieken zoals urethrale katheterisatie of door het monster tijdens het urineren te verzamelen. Daaropvolgend een analyse van de urine met behulp van urinetest strips, refractometer en microscopische analyse van het sediment kan in veel gevallen een directe diagnose geven.
Andere aanvullende onderzoeken: diagnostische beeldvorming (abdominale echografie, röntgen of CT-scan), cystoscopie en vaginale echoscopie of biopsieën kunnen geïndiceerd worden om morfologische veranderingen, nierstenen of neoplasieën in de urinewegen en genitaliën te beoordelen.
BLOED IN DE URINE: DE TE VOLGEN BEHANDELING
De behandeling van hematurie hangt van de primaire of secundaire oorzaak van de hematurie. De behandeling van een infectieziekte die hematurie veroorzaakt is niet hetzelfde als de behandeling van een blaastrauma of vergiftiging met hematurie tot gevolg.
In het geval van infecties van het urogenitale systeem is een etiologische behandeling op basis van antibiotica en ontstekingsremmers veelal voldoende.
De behandeling van urolieten in zowel de bovenste als onderste urinewegen is gebaseerd op het oplossen ervan door middel van voeding en voedingssupplementen. Deze helpen om de PH-waarde van de urine te wijzigen, waarbij antibiotica in veel gevallen geïndiceerd zijn en chirurgische verwijdering noodzakelijk kan zijn.
Veranderingen in de hemostase vereisen een specifieke farmacologische behandeling voor elke specifieke oorzaak. En in het algemeen kunnen aandoeningen van de geslachtsorganen farmacologische behandelingen vereisen op basis van antibiotica, ontstekingsremmers, pijnstillers en hormonen of chirurgie (verwijderen van weefsel, reconstructie van misvormingen of sterilisatie).
MIJN HOND PLAST BLOED: WAT KUN JE DOEN OM HET TE VOORKOMEN?
Wat betreft preventie spelen voeding en hydratatie een belangrijke rol met betrekking tot urineweginfecties en urinewegstenen/nierstenen. Andere preventieve maatregelen kunnen gericht zijn op het castreren van reuen en het steriliseren van teven, die lijden aan hormonale stoornissen en niet bedoeld zijn om mee te fokken.
Het regelmatig ontwormen van je hond, regelmatige controles, vaak wandelen met je hond en een versterking van zijn dieet zijn essentieel. Lees verder via deze link om te ontdekken hoe je problemen kunt voorkomen door je hond goede voeding te geven.
